deskonposizio

SARRERA DESBERDINA:

Usteltze

Usteltzea edo usteldura^[1] aztertzen duen zientzia grezierazko taphos hitzetik datorren tafonomiari dagokio, oro har, ehorzketa esan nahi baitu. Deskonposizioa prozesu arrunta da biologian eta kimikan.
Biologian, organismo bizi baten gorputza materia forma sinpleagoetara murrizteari egiten dio erreferentzia deskonposizio terminoak. Prozesua funtsezkoa da bioma batean dagoen materia finitua birziklatzeko. Ez dago modu berean deskonposatzen den organismorik, baina guztiek dituzte deskonposizio-etapa sekuentzial berberak. Deskonposizio abiotiko eta biotikoa (biodegradazioa) bereiz daitezke. Lehenengoak «substantzia bat prozesu fisiko edo kimikoaren bidez degradatzea» esan nahi du; adibidez: hidrolisia. Bigarrenak, aldiz, «organismo biziek burututako materialen haustura metabolikoa osagai sinpleagoetara degradatzea».
Gai organikoak deskonposatzen direnean, dituzten proteinak mikrobio anaerobio batzuek degradatzen dituzte. Proteinak aminoazidoetan hidrolizatzen dira lehen, eta aipaturiko mikrobio horiek aminoazidoak deskarboxilatzen dituzte eta, horren ondorioz, aminak sortzen dira. Amina horiek (kadaberina, putreszina, eskatola...) usain txarreko molekulak dira, eta usteltze prozesuen ohiko kiratsa eragiten dute.
Aminoazidoa → Amina + CO ₂
Bakterio anaerobioak dira ustelketa prozesuetan parte hartzen dutenak (Clostridium generokoak, batik bat).
Kimikan, berriz, molekulez edo ioiez osatutako substantzien hausturari esaten zaio deskonposizioa. Prozesu horren ondorioz, molekula txikiagoz edo oinarrizko substantziaz osatutako beste substantzia batzuk eratzen dira (atomo mota bakar batez osatutakoak, esaterako, oxigenoa). Hainbat faktorek eragin dezakete deskonposizioa, hala nola, tenperaturak (termoanalisia), elektrizitateak (elektrolisia), erradiazio elektromagnetikoak (fotolisia) edo beste substantzia kimiko batzuek (azidoak, oxidatzaileak eta abar), eta, kasu batzuetan, katalizatzaile baten presentziak erreakzioa azkartu dezake.