espediente

SARRERA DESBERDINA:

Discovery espedizioa

1901-1904ko britainiar espedizio antartikoa (Discovery espedizioa bezala ere ezaguna) XX. mendeko lehen britainiar espedizio ofiziala Antartikan izan zen, James Clark Ross-ek 1839tik 1843ra egindako bidaien ondoren. Royal Society eta Royal Geographical Society (RGS) erakundeetako ordezkariek osatutako batzorde batek antolatu zuen, eta helburutzat ikerketa zientifikoa eta esplorazio geografikoa zituen, garai hartan, "kontinente bat oraindik esploratzeko" zegoena. Espedizioan parte hartu zuten esploratzaile gehienak "Antartikako garai heroikoaren" pertsona famatu garrantzitsutzat hartuak izan ziren, eta horien artean Robert Falcon Scott (espedizioko burua), Ernest Shackleton, Edward Adrian Wilson, Frank Wild, Tom Crean eta William Lashly nabarmendu ziren. Espedizioaren itsasontzia, RRS Discovery, berariaz eraiki zen Antartikako ingurunean jarduteko eta Ingalaterran egin zen masta hirukoitzeko azken egurrezko itsasontzia izan zen.
Bere aurkikuntza zientifikoek eragin handia izan zuten geologian, McMurdoko haran lehorrak aurkitzearekin, zoologian, Crozier lurmuturrean pinguino enperadoreen kolonia aurkitzearekin eta biologian, meteorologian eta magnetismoan. Balentria geografikoei dagokionez, Eduardo VII.aren penintsularen eta goi-ordoki antartikoaren aurkikuntzak nabarmentzen ziren, azken hau Mendi Transantartikoen ibilbidea jarraituz. Hala ere, espedizioak ez zuen Hegoburura iristeko ahalegina egin, nahiz eta hegoalderako posizio maximoa —Farthest South— lortu zuten, 82º 12'-ko latitudean. 
Geroko espedizioen aitzindaritzat jotzen denez, britainiar espedizio antartikoa eskualde antartikoko britainiar esplorazioen historiako mugarri bat izan zen. Behin amaituta, arrakasta handikotzat katalogatu egin zuten, nahiz eta gero, Discovery ontzia eta bere tripulazioa izotzetik eskatzeko misio garestiagatik. eta bere lorpen batzuen egiazkotasunagatik eztabaidan jarri zuten. Zenbait zientzialariek ondorioztatu dute proiektuaren hutsegite nagusia teknika hobeak erabiltzeko ezintasuna izan zela eta, beraz, bidaia polar eraginkorra lortzeko, funtsean eskiak eta txakurrak maneiatzea, hurrengo espedizio britainiarretan jarraituko zuen gabezia Antartikako "garai heroikoan" zehar.